Pieczeń z seitanu przygotowuję od wielu lat, jednak na uzyskanie perfekcyjnego smaku i odpowiedniej, satysfakcjonującej mnie konsystencji składa się wiele prób i błędów. Aż w końcu udało się, pieczeń idealna, którą nawet ja (osoba, która nie przepada za seitanem) uwielbia! Długo zwlekałam jednak z przepisem, bo zwykle przygotowywałam ją na oko, w końcu zmotywowana prośbami moich znajomych postanowiłam wszystko spisać i podzielić się przepisem na blogu!
Nie jestem osobą, która przepada za roślinnymi zamiennikami mięsa, ale od czasu do czasu lubię zjeść chrupiącego kotleta, wędlinę, czy pieczeń oczywiście w roślinnej wersji. Przy takich przepisach najczęściej wykorzystuje gluten pszenny, który tak jak tofu chłonie smak przypraw i dodatków, którymi go wzbogacimy, ale przy tym ma mięsistą, zwięzłą konsystencje. Przygotowanie dobrego seitana jest bardzo proste i należy pamiętać jedynie o kilku bardzo istotnych elementach, dzięki którym nie otrzymamy gąbczastej lub gumiastej konsystencji.
Moim przepisom na seitan zawsze towarzyszy połączenie glutenu ze strączkami, najczęściej z fasolą mung, jednak doskonale sprawdza się także każdy inny rodzaj fasoli, czy soczewicy. Dzięki strączkom seitan jest idealny, jego konsystencja jest zbita, wspaniale się kroi, ale przy tym jest delikatny i soczysty, bez gumowatej konsystencji. Dodatkowo ważny jest proces obróbki cieplnej - zalecam pieczenie w rękawie do pieczenia lub gotowanie na parze uprzednio owijając seitan zwięźle w folię aluminiową. Pierwsza wersja wymaga nieco więcej czasu, jednak taka pieczeń, do której nie dopływa ani gram wody jest smaczniejsza - bogatsza w smaku i aromacie, ale i konsystencji. Seitan gotowany w dużej ilości wody zamienia się zwyczajnie w gąbkę i jest niesmaczny.
Pieczeń z poniższego przepisu jest niesamowicie aromatyczna, pełna ziół i lekko słonego smaku. Wspaniale komponuje się ze słodko-kwaśną żurawiną, czy borówką. Przepyszna zarówno na zimno, jak i ciepło.
